Στις 4 Σεπτεμβρίου, για 9η συνεχόμενη χρονιά, η ανθρωπότητα γιόρτασε την Παγκόσμια Ημέρα Σεξουαλικής Υγείας. Γιορτάσαμε, η τουλάχιστον κληθήκαμε να γιορτάσουμε, ένα θέμα τόσο υπερβολικά οικείο όσο και υπερβολικά άγνωστο!
Θα πίστευε κανείς ότι στις αρχές της τρίτης χιλιετίας, με συνθήκες πιο ώριμες και μυαλά πιο ανοιχτά, η ανάγκη εορτασμού ενός τέτοιου θέματος θα ήταν πρακτικά ανούσια. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο θεσμός της παγκόσμιας ημέρας δημιουργήθηκε ακριβώς για την ανάγκη ευαισθητοποίησης, αν όχι κινητοποίησης αναφορικά με κάτι. Υπάρχει λοιπόν κάποιος που ακόμα δεν αντιλαμβάνεται την σημασία της σεξουαλικής υγείας;
100 περίπου χρόνια μετά τον Freud, 50 περίπου χρόνια μετά τη συγκλονιστική δεκαετία της σεξουαλικής απελευθέρωσης του 1960 και 20 περίπου χρόνια από την εμφάνιση των φαρμάκων για την στύση που κατά κοινή ομολογία άλλαξαν την αντίληψη ή/και άνοιξαν τους ορίζοντες που έχουμε για το σεξ; Έχουμε λοιπόν λόγο να γιορτάζουμε μια τέτοια ημέρα; Δυστυχώς και ναι!
Αν οι πρώτες 8 χρόνιες αφιερώθηκαν στην προφανή προσπάθεια να ταυτοποιηθούν και να κατοχυρωθούν τα σεξουαλικά δικαιώματα όλων των ανθρώπων, να μας κάνουν να δούμε τους εαυτούς μας στον καθρέπτη «φορώντας» τα δικαιώματα αυτά, η φετινή χρονιά για πρώτη φορά μιλάει μια πιο ιατρική γλώσσα! Και αν η γλώσσα αυτή είναι για πολλούς βαρετή-και όχι άδικα-μερικές φορές είναι αναγκαία. Ιδιαίτερα αν πρέπει να αναφερθεί στο προφανές, το ΣΕΞ.
Μπορείτε να φανταστείτε ένα κόσμο χωρίς σεξ; Και ακόμα περισσότερο μπορεί κάποιος να φανταστεί τον εαυτό του χωρίς σεξ;
Φέτος, η Παγκόσμια Ημέρα Σεξουαλικής Υγείας αναφέρθηκε στη σχέση της σεξουαλικής υγείας με την συνολική υγεία, την ευεξία του ατόμου. Την σωματική και ψυχική του υγεία!
Και αυτό γιατί συνηθίζουμε να ξεχνάμε, ή θέλουμε να ξεχνάμε, ότι η σεξουαλικότητά μας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικής και της συλλογικής μας ταυτότητας, και για όποιον δεν πιστεύει σε αυτά, της καθημερινότητας μας.
Η ιατρική επιστήμη έχει εδώ και χρόνια αποδείξει, μερικές φορές με τον άκομψο τόνο της ακαδημαϊκής αυθεντίας, ότι οι διαταραχές στην σεξουαλική ζωή, οργανικές ή μη, συνδέονται, συνοδεύουν, προηγούνται ή/και προβλέπουν μια ή/και περισσότερες διαταραχές στο σώμα μας και το μυαλό μας. Μπόρεσε επίσης να συνδέσει φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους «νοσήματα» χρησιμοποιώντας σαν αφετηρία τις σεξουαλικές διαταραχές.
Ποιος θα περίμενε μερικά χρόνια πριν ότι μία διαταραχή στύσης θα μας έδειχνε το φαύλο κύκλο που συνδέει την παχυσαρκία, την κατάθλιψη, τα καρδιακά νοσήματα, το σακχαρώδη διαβήτη και την τεστοστερόνη;
Ποιος θα περίμενε-ούτε καν μέσα στην ιατρική κοινότητα-ότι πάλι με αφετηρία τις σεξουαλικές διαταραχές, ένας νέος συγκλονιστικός κλάδος της ιατρικής, η νευροφυσιολογία του εγκεφάλου, θα έκανε έρευνες και θα έβρισκε απαντήσεις για αυτό το «άγνωστο» κομμάτι του εαυτού μας, βοηθώντας συνανθρώπους μας με «ψυχικά» προβλήματα;
Η ανθρώπινη υπεροψία και ματαιοδοξία όμως, έχοντας εν πολλοίς κερδίσει τις αιώνιες μάχες της επιβίωσης, την πείνα, τον πόλεμο και τις επιδημίες, ξέχασε το προφανές, τον άνθρωπο σαν οντότητα.
Μετατρέψαμε με επιτυχία-στατιστικά-το AIDS από θανατηφόρα πανδημία σε χρόνιο νόσημα. Και το ξεχάσαμε, αφήνοντας αδιάβαστα τα «ψιλά» γράμματα των στατιστικών. Αυτά που λένε ότι αν και μόνο το 5.6% των κρουσμάτων αναφέρονται στην Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ, το 58% αναφέρεται στην υποσαχάρια Αφρική. Σε ένα κόσμο όμως, που μεταβάλλεται και ρέει κυριολεκτικά, είναι τουλάχιστον αστείο να πιστεύουμε ότι επιστημονικά, στατιστικά και φαρμακευτικά τείχη θα μας προστατέψουν, εκεί όπου τα κανονικά δεν το κατάφεραν. Η Αμερικανική Στατιστική Υπηρεσία σχεδόν με αγωνία αναφέρει στην ετήσια έκθεση της, ότι τα κρούσματα από τον ιό HIV έχουν αρχίσει πάλι να αυξάνονται. Αναφέρει επίσης ότι ξεχασμένα νοσήματα, όπως η σύφιλη-ποιος την θυμάται άραγε-,μας ξαναήρθαν. Αναφέρει τέλος, με τρόμο αυτή τη φορά, ότι τα όπλα μας, τα αντιβιοτικά, δεν είναι πια αποτελεσματικά και ότι σύντομα θα πρέπει να «φτιάξουμε» κάποια άλλα για να συνεχίζουμε να προσφέρουμε θεραπεία για πολλά νοσήματα. Ταυτόχρονα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα σεξουαλικής υγείας στην Ινδία είναι η περιγεννητική θνησιμότητα-της μητέρας όμως! Εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες πεθαίνουν από επιπλοκές του τοκετού την ίδια στιγμή που η χώρα γιόρτασε-επιτέλους-την αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας! Δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος!
Αν όλα αυτά μας φαίνονται περίεργα χαρακτηριστικά εξωτικών περιοχών και δείγματα ανάρμοστων συμπεριφορών που δεν ταιριάζουν ή δεν αφορούν στην χώρα και την κοινωνία μας, επίσημα και ανεπίσημα στατιστικά στοιχεία μας προσγειώνουν άγρια, μας επαναφέρουν από την καλοκαιρινή ευδαιμονία και ραστώνη με αφορμή την παγκόσμια αυτή ημέρα.
Ανεξήγητη υπογονιμότητα σε άνδρες και γυναίκες , «κρυμμένα» ποσοστά εκτρώσεων το δυτικό κόσμο που τρομάζουν, ανεξήγητες αποβολές κυήσεων, μιλώντας για τη γονιμότητα…θυμάται κανείς τα προφυλακτικά;
Τι και αν ανδρολόγοι και καρδιολόγοι απομυθοποιούν την ανδρική κοιλίτσα σαν δείγμα «αρχοντιάς» και αρρενωπότητας; Η ζάχαρη και το λίπος εξακολουθούν να αποτελούν και για τη χώρα μας τον πιο συχνό δολοφόνο!
Η Παγκόσμια Ημέρα Σεξουαλικής Υγείας δεν αποτελεί μια μέρα εορτασμού. Είναι μια μέρα αφύπνισης , κινητοποίησης και εγρήγορσης. Από την μια πλευρά σεξουαλικά δικαιώματα που καταστρατηγούνται και από την άλλη, ιατρικά δεδομένα που χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε. Το αναμφισβήτητο δικαίωμα της σεξουαλικής αυτοδιάθεσης και αυτό της ελευθερίας της σεξουαλικής έκφρασης, συνδέονται για πρώτη φορά με την επίσης αναμφισβήτητη υποχρέωση του σεβασμού στον/στην σύντροφο μας και πρωτίστως στο ίδιο μας το σώμα.
Ας ευχηθούμε λοιπόν του χρόνου να γιορταστεί η μέρα αυτή, όχι σε 35 μόνο χώρες αλλά σε ολόκληρο το κόσμο. Η σεξουαλική υγεία αφορά όλο το κόσμο, εσένα, εμένα, όλους μας και τον καθένα ξεχωριστά.