Γενικά
Το πέος, όταν βρίσκεται σε χάλαση, είναι ελαστικό και ευκίνητο. Κατά τη στύση, τα σηραγγώδη σώματα (οι κύλινδροι στο εσωτερικό του πέους που γεμίζουν με αίμα) διογκώνονται, με αποτέλεσμα το πέος να γίνεται άκαμπτο και ευθύ. Οι δύο αυτές ιδιότητες είναι απαραίτητες για μια επιτυχημένη διείσδυση και ερωτική επαφή. Κανένα πέος όμως δεν είναι απόλυτα ευθύ, με τα περισσότερα να παρουσιάζουν αποκλίσεις κάποιων μοιρών, χωρίς κανένα λειτουργικό πρόβλημα.
Συγγενής στροφή
Εκτός από τις φυσιολογικές αποκλίσεις, κάποιοι άνδρες γεννιούνται με κλίσεις πολύ μεγαλύτερες. Η πάθηση αυτή ονομάζεται συγγενής στροφή και οφείλεται σε μια διαταραχή της ανάπτυξης του πέους που έχει σαν αποτέλεσμα ο ινώδης χιτώνας (το περίβλημα) των σηραγγωδών σωμάτων να εμφανίζει διαφορετική ελαστικότητα σε διαφορετικά σημεία. Το τελικό αποτέλεσμα κατά τη στύση είναι η διόγκωση των σηραγγωδών να μην είναι ομοιόμορφη και το πέος να κάμπτεται στην πλειονότητα των περιπτώσεων προς τα κάτω. Μια σπανιότερη αιτία της συγγενούς στροφής είναι η ύπαρξη κοντής και ανελαστικής ουρήθρας, η οποία ευρισκόμενη κάτω από τα σηραγγώδη, τα έλκει προς τα κάτω κατά τη στύση. Όταν η κάμψη ξεπερνά τις 30 μοίρες, επιβαρύνεται κατά πολύ η φυσιολογική σεξουαλική επαφή σε λειτουργικό επίπεδο, ενώ ιδιαίτερα σημαντική είναι και η επίπτωση στον ψυχισμό, αναφορικά με το αισθητικό επίπεδο. Τα παραπάνω αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη σημασία, εάν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι η συγγενής στροφή αποτελεί μια εκ γενετής πάθηση, ανακαλύπτεται στην έναρξη της σεξουαλικής ωρίμανσης και μπορεί σε μεγάλο βαθμό να επηρεάσει αρνητικά τη φυσιολογική σεξουαλική ζωή του άνδρα.
Νόσος Peyronie
Η νόσος του Peyronie, σε 3-9% των ανδρών, ενώ εμφανίζεται κατά κύριο λόγο σε άνδρες μετά την ηλικία των 50 ετών. Η αιτιολογία της πάθησης είναι στο μεγαλύτερο βαθμό άγνωστη, ενώ πιθανολογείται ότι ένας αιτιολογικός παράγοντας μπορεί να είναι οι επαναλαμβανόμενοι μικροτραυματισμοί του ινώδους χιτώνα των σηραγγωδών κατά τη σεξουαλική επαφή, με αποτέλεσμα κάποια σημεία να καθίστανται ανελαστικά και να ασβεστοποιούνται, σχηματίζοντας άκαμπτες πλάκες. Αυτό όμως που πρέπει να γίνει σαφές, είναι το γεγονός ότι η πάθηση δε συσχετίζεται με κανένα τρόπο με νεοπλασίες ή σοβαρότερες συστηματικές παθήσεις.
Κατά την εμφάνιση της νόσου, το πρώτο σύμπτωμα το οποίο μπορεί να παρατηρήσει ένας άνδρας, εκτός από την έναρξη της κάμψης του πέους προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, είναι ο πόνος κατά τη στύση. Ο πόνος αυτός χαρακτηρίζει την πρώτη, αρχική ή ασταθή φάση της πάθησης, κατά την οποία η κλίση του πέους συνεχίζει να επιδεινώνεται. Στόχος της θεραπείας κατά τη φάση αυτή της πάθησης, είναι η απαλλαγή του άνδρα από την επώδυνη στύση και η προσπάθεια να ανακοπεί η εξέλιξη της νόσου, περιορίζοντας τη γωνίωση του πέους. Στη φαρέτρα του ανδρολόγου, βρίσκονται φάρμακα από το στόμα, όπως η Potaba (αμινοβενζοϊκό κάλιο) και η τοπική θεραπεία με ιοντοφόρεση (EMDA, Electromotive Drug Administration). Την πρώτη αυτή φάση της νόσου, ακολουθεί η δεύτερη ή σταθερή φάση, κατά την οποία ο πόνος απουσιάζει και η γωνίωση του πέους έχει ολοκληρωθεί. Κατά τη φάση αυτή, η θεραπεία αποσκοπεί στη μείωση της γωνίωσης, και την αποκατάσταση της ευθύτητας και του μήκους του πέους, στα μέτρα του δυνατού.
Σε έμπειρα χέρια, ένα χειρουργείο στο πέος, όσο δύσκολο ή επικίνδυνο και αν μοιάζει, αποτελεί μια ασφαλή και αποτελεσματική λύση. Η μέθοδος που θα ακολουθηθεί, από την πτύχωση του ινώδους χιτώνα μέχρι την εφαρμογή γεωμετρικών προτύπων και μοσχευμάτων, εξατομικεύεται σε κάθε περίπτωση, ανάλογα με τις προσδοκίες του άνδρα.
Σήμερα, μια νέα ελάχιστα επεμβατική τεχνική, εφαρμόζεται με άριστα αποτελέσματα. Η τεχνική αυτή, απαιτεί ειδική εξειδίκευση και εμπειρία και συνίσταται στην απευθείας έγχυση μιας ουσίας στην ασβεστωμένη πλάκα (Xiapex, κλωστηριδιακή κολλαγενάση). Η συνολική θεραπεία απαιτεί 3 εγχύσεις με μεσοδιαστήματα τεσσάρων εβδομάδων οπότε και ακολουθείται πρόγραμμα φυσικοθεραπείας του πέους.